άνθρωποι - πουλιά

...γιατί ἄραγε; ἀναρωτήθηκε γεμάτος ἀπορία, τὸ πιὸ δύσκολο πρᾶγμα στὸν κόσμο εἶναι νὰ πείσεις ἕνα πουλὶ πὼς εἶναι λεύτερο, καὶ πὼς μπορεῖ νὰ τ᾿ ἀποδείξει μόνο του ἂν ἀσκηθεῖ γιὰ λίγο; γιατί πρέπει νά ῾ναι τόσο δύσκολο;…

τί ἔκανες τώρα μόλις; πῶς φτάσαμ᾿ ἐδῶ;

εἶπες πὼς ἤθελες νὰ ξεφύγεις ἀπ᾿ τὸν ὄχλο, ὄχι;

ναί! ὅμως πῶς κατάφερες...

όπως κάθετι ἄλλο, μὲ τὴν ἄσκηση…

θυμᾶσαι τί εἶπες πρὶν ἀπὸ καιρό, ν᾿ ἀγαπᾶμε τὸ σμῆνος τόσο ὥστε νὰ γυρνᾶμε πίσω γιὰ νὰ τὸ βοηθήσουμε νὰ μάθει;

δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω πῶς κατορθώνεις ν᾿ ἀγαπᾷς ἕναν ὄχλο ἀπὸ πουλιὰ ποὺ προσπάθησαν πρὶν ἀπὸ λίγο νὰ σὲ σκοτώσουν…

δὲν τ᾿ ἀγαπᾷς αὐτό! δὲν ἀγαπᾶς, φυσικά, τὸ μῖσος καὶ τὴν κακία... πρέπει ν᾿ ἀσκηθεῖς καὶ νὰ βλέπεις τὸ πραγματικὸ πουλί, τὴν καλοσύνη μέσα στὸν καθένα τους, καὶ νὰ τοὺς βοηθήσεις νὰ τὴν δοῦν κι οἱ ἴδιοι... αὐτὸ ἐννοῶ ὅταν λέω ἀγάπη... εἶναι επίπονο μα όμορφο ὅταν τὸ πετύχεις...

δὲ μὲ χρειάζεσαι ἄλλο πιά. χρειάζεται νὰ ἐξακολουθεῖς ν᾿ ἀποκαλύπτεις τὸν ἑαυτό σου, λίγο παραπάνω κάθε μέρα, ἐκεῖνον τὸν ἀληθινό, τὸν ἀπεριόριστο… εκεῖνος εἶναι ὁ ἐκπαιδευτής σου...πρέπει νὰ τὸν καταλαβαίνεις καὶ ν᾿ ἀσκεῖσαι μ᾿ αὐτόν…

θ᾿ αρχίσεις να πλησιάζεις τον παράδεισο… τη στιγμή πού θα πλησιάσεις την τέλεια ταχύτητα... κι  αὐτὸ δὲν σημαίνει να πετᾶς χίλια μίλια την ὥρα… ἢ ἕνα εκατομμύριο… ἢ να πετᾶς με την ταχύτητα τού φωτός… ὁ κάθε αριθμός εἶναι ἕνα ὅριο… και ἡ τελειότητα δὲν ἔχει ὅρια! η τέλεια ταχύτητα, εἶναι το να βρίσκεσαι ἐκεῖ…


μὴν τοὺς ἀφήσεις νὰ διαδίδουν κουτὲς φῆμες γιὰ μένα, ἢ νὰ μὲ κάνουν θεό… εἶμαι πουλί και μ᾿ ἀρέσει νὰ πετάω. Ἴσως!!!...