σχώρα με

kittaro blog


kittaro
 
 

πλέον, δε θλίβομαι για τα γηρατειά που φεύγουν… μα, για τα νεογνά, γι αυτά λυπάμαι… που ‘ρχονται, άθελα τους… να ζήσουν σαν σκλάβοι και να πεθάνουν υπόδουλοι… σ’ έναν κόσμο πλούσιων κι ανίκανων ταγών… υποτελείς… για ‘να χρέος, δήθεν εθνικό!!!
 
επιτέλους, ξυπνήστε την εσωτερική σας φωνή… και μαζί μ’ αυτή, τους ιδιοτελείς, που εις βάρος σας, εξακολουθούν εντέχνως να κοιμούνται… να εθελοτυφλούν… κι αφήστε αυτούς που ονειρεύονται, έναν κόσμο αλλιώτικο… έναν κόσμο δίκαιο… διαφορετικό… για όλους εσάς, για όλους εμάς…
 
τι κι αν ήρθε η ώρα που σχεδόν… πρέπει να πολεμήσεις, εσύ… φοβάσαι ακόμα, και να μιλήσεις!!!
 
σχώρα με αν σε πληγώνω, αν δεν κατέχω πως σου ‘μαθαν να ζεις… αν, στην αυλική σου κουστωδία, ουδέποτε εντάχθηκα κι εγώ… κι εμείς… σχώρα με ακόμα γιατί, στο δικό μου τον κόσμο… στο δικό μας τον κόσμο… ανέκαθεν η ευτυχία γραφόταν με, Ε κι όχι με €!!!
 
 

 
κοινωνία
Φεβρουαρίου 11, 2012
12

Σχόλια

  1. το Ε έγινε Δ δυστυχία, η δυστυχία μας ατυχία των παιδιών μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τότε θα το κάνουμε πάλι Ε dark, Ε απ' την ελπίδα τους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. υπέροχο το κείμενο, όμως εξαιρετικό το ιστολόγιο σου.
    Έχεις κάνει εξαιρετική δουλειά, αποδεικνύοντας πως το απλό μαύρο μπορεί να γίνει συναρπαστικό και δημιουργικό :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. σας ευχαριστώ πολύ για τον κυματισμό σας, το χρόνο σας και τα καλά σας λόγια!!!

    το έρεβος ή το απλό μαύρο, όπως εύστοχα το θέσατε εσείς, εμπεριέχει στα σπλάχνα του... ατέρμονο, καθάριο, Φώς!!! αρκεί κανείς, να μπορέσει να τ' αντιληφθεί... να τ' αναδείξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ποιός μπορεί ακόμη να κοιμάται...
    ποιός δεν νοιώθει τα δόντια του "θηρίου" στην σάρκα του...
    ποιός δεν κοιτά τα μάτια των παιδιών του και δεν δακρύζει...και δεν εμπνέεται...
    ποιός δεν ονειρεύεται ένα κόσμο με κεφαλαία Ε...

    τώρα ποιός και εάν θα συγχωρήσει ποιόν...
    αυτό είναι άλλο θέμα...

    καλό ξημέρωμα kittaro !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βλεπω την μικρη μου πολλες φορες και σκεφτομαι οτι θα ειναι τοσο διαφορετικη η κοινωνια που θα μεγαλωσει. Τοσο, που δεν τολμω να σκεφτω το μελλον της. Γεμιζω το βαλιτσακι της με αγαπη και προσπαθω να σπαω οσα καλουπια ξεχωριζω. Μα και η δικη μου οραση φτανει ως εκει που μου κρατανε το φαναρι ισως. Θα της ψυθιρισω το μυστικο και ισως μαζι δουμε πιο μακρυα :)

    Ολα δυσοιωνα, μα αν κοιταξω τα ματια της Ισμηνουλας, δεν γλιτωνω απο την αισιοδοξια του χαμογελου της :)

    καλη εβδομαδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κατάθεση ψυχής θα χαρακτήριζα αυτή την καταπληκτική ανάρτηση. Πραγματικά πανέμορφα τα λόγια σου, απλά και κατανοητά για όλους εμάς που δεν σπουδάσαμε στα καλύτερα Πανεπιστήμια της Αμερικής με όνειρο κάποια στιγμή να έρθουμε στην Ελλάδα και να ρίξουμε έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση και την δυστυχία, τάζοντας του λαγούς με πετραχήλια, λέγοντάς του πως λεφτά υπάρχουν.

    Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα και να υπάρχει μέσα σου πάντα το όραμα και η φλόγα της αισιοδοξίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. πίσω όμως απ' το φόβο... στην άλλη πλευρά... υπάρχει πάντα η ελευθερία Estella!!! μην επιτρέπεις σ' αυτόν να σε κρατά, απ' τα όνειρα σου μακριά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ποίος δεν επιθυμεί μ' αξιοπρέπεια κι ελεύθερα να ζει;;;

    καλό βράδυ seirie!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. το μέλλον της, είμαστε εμείς Dee2 μου... κι ας φαντάζει δυσοίωνο, εσύ κι ο δ, έχετε κάνει ήδη μια πολύ καλή αρχή!!! τα καλύτερα... όλα τ' άλλα... έπονται... :)

    χαρούμενη βδομάδα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ανέκαθεν, ήμουν υπέρμαχος των διατριβών... του πεζοδρομίου αγαπητέ Σάββα. κι αυτό επειδή δε σε μετουσιώνουν απλά σε καμικάζι κομιστή... αλλά στης ίδιας της ζωής τον πρωταγωνιστή!!!

    να έχετε κι εσείς, πάντα ζωγραφισμένο το χαμόγελο στα χείλη σας και το σθένος να διεκδικείται τ' όνειρα σας... για όλους εσάς... για όλους εμάς... σας ευχαριστώ θερμά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Search

Follow