ενεργές δυνάμεις

kittaro blog



kittaro



έπλεα, ναι έπλεα… ήμουν κάποιος… δεν μπορώ να διακρίνω πολύ καλά… αλλά ναι! έπλεα… πολύ καιρό πριν, ήμουν… μια σκιά ήμουν, τη βλέπω… βλέπω ποιος κατοικούσε αυτό το σώμα… τ’ άλλο σώμα!!!
 
αλήθεια, ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, που πηγαίνουμε;;;
 
πανάρχαια αυτά τ’ ανθρώπινα ερωτήματα, που θα μας ταλανίζουν για πολύ καιρό ακόμα… ειδικά όταν, τόσο στου μακρόκοσμου, όσο και στου μικρόκοσμου μας το σύμπαν, κάθε μικρή απάντηση που προκύπτει, δείχνει να μας απομακρύνει πολύ περισσότερο απ’ τη στιγμή της αποκάλυψης… της αλήθειας…
 
κι όταν έρθει η ώρα, μπροστά στα έκθαμβα ανθρώπινα μάτια, ν’ αποκαλυφθεί η θαυμαστή μας τούτη σύσταση, και πάλι… δε θα έχουμε προχωρήσει πολύ… θα συμβεί μονάχα, όταν βρούμε το μέσο ώστε να εισχωρήσουμε σ’ άλλους, παράλληλους κόσμους, των οποίων ήδη υποψιαζόμαστε την ύπαρξη…
 
ενεργές δυνάμεις κατοικούν μέσα μας… είναι ακόμα αδύνατο, να παρακολουθήσουμε την αργή πορεία τους ή να ερμηνεύσουμε την εξελικτική διαδικασία τους… με την παρατήρηση όμως, την ενδοσκόπηση, τον πειραματισμό, έστω κι αμυδρά διακρίνουμε την παρουσία τους… κάτω απ’ το μανδύα των σκέψεων μας, πριν και μετά απ’ αυτές… επιβεβαιώνουμε καθημερινά την αιωνιότητα ενός εγώ, που μας ξεπερνά τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο…
 
ανάμεσα στο: σ’ αυτό που υπήρξε, εξακολουθεί να υπάρχει, των θιβετιανών και στο: αυτό που είναι, ουδέποτε μπορεί να πάψει να είναι, των παραψυχολόγων, εξακολουθεί να υπάρχει άπλετος χώρος για τολμηρές εξερευνήσεις και συναρπαστικές υποθέσεις…
 
για ένα πεδίο που ακόμα δεν έχει εξερευνηθεί, δεν είναι απαραίτητο, δεν είναι καν δυνατό, να βγάζουμε συμπεράσματα… μπορούμε όμως τουλάχιστον να επιλέξουμε τους οδηγούς μας, στο ασυνήθιστο τούτο ταξίδι…
 
προτού ο άνθρωπος υποψιαστεί τις δυνάμεις που βρίσκονταν στη διάθεση του, μέσα απ’ τον ατμό ή τον ηλεκτρισμό π.χ. αιώνες πέρασαν… γιατί αλήθεια άραγε μας προξενεί έκπληξη το γεγονός, πως δε ξέρουμε ακόμα να χρησιμοποιούμε τις ψυχικές δυνάμεις ή ακόμα χειρότερα, τις χλευάζουμε αυτές… ειδικά όταν απαιτούν έναν άπειρα πολύ πιο ευαίσθητο χειρισμό, αφού και είναι και παραμένουν ζωντανές…
 
τι κι αν δε γνωρίζουμε ακόμα τους νόμους, που διέπουν κάποιες περιοχές… κάποιες οπτικές… αυτό δεν τις εμποδίζει στο ελάχιστο να υπάρχουν… και να υπάκουμε σ’ αυτούς πριν καν εκείνοι διατυπωθούν!!! ενέργειας, δράσεις κι αντιδράσεις… αρκετά ασυνάρτητη και μυστηριώδης, η περιγραφή της ζωής…
 
ποιος είναι λοιπόν, από πού προέρχεται και που πηγαίνει ο άνθρωπος;;; στα πλαίσια πάντα της φτωχής μας σύγχρονης γνώσης, σήμερα, κατέχουμε τουλάχιστον την επιστημονική βεβαιότητα, πως ο άνθρωπος δεν περιορίζεται στις φυσικές του διαστάσεις που ήδη γνωρίζουμε… δεν είναι μονάχα ένα φυσικό σώμα, είναι και ‘να πνεύμα… μια ψυχή… πέρα απ’ τα όποια δεσποτικά όρια του χώρου και του χρόνου, επεκτείνεται σ’ ένα σύμπαν αλλιώτικο… διαφορετικό… που καμιά σχέση κι ομοιότητα, δεν έχει με τον όρο που χρησιμοποιούμε σήμερα γι αυτό… εμβάθυνε σ’ αυτό, που παραμένει ανεξήγητο…
 
κρίνε, πίστεψε, απόρριψε, αρνήσου, μα προπαντός στοχάσου… δεν είμαστε στο τέλος… δεν είμαστε καν, στο τέλος της αρχής!!!…
 

ψυχές
Μαρτίου 8, 2012
8

Σχόλια

  1. Θαυμαζω τον τροπο που χρησιμοποιεις τις λεξεις και τα μονοπατια που βαδιζει η σκεψη σου. Νιωθω πολυ δειλη τελευταια. Δειλη γιατι απεχθανομαι την γκρινια του καναπε. Και κανω ακριβως και μονο αυτο :)
    Εχω αφησει στην ακρη και τις εσωτερικες διαδρομες. Εμενα απιμονα ανικανοποιητη τελευταια και παραιτηθηκα. Στο ξαναειπα νομιζω :) Η αισιοδοξη σκεψη ειναι οτι χρειαζομαι χρονο για ανασυγκροτηση. Ελπιζω να μη φανω αχαριστη και να εκτιμησω σωστα τον χρονο που εχω αναγκη :)

    Πες μου οτι πηρες το τελευταιο μου μειλ!!!!!!

    xxxxxxxxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγώ πάλι ξέρεις τι θαυμάζω Dee2 μου; τους αγαστούς, ευπροσήγορους, έκπαγλους και φωτεινούς ανθρώπους όπως εσύ!!! σ' ευχαριστώ πολύ, σ' ευχαριστώ θερμά... η φιλία σου, σε βάθος ετών, πραγματικά με τιμά!!!...

    η νηνεμία, προηγείται πάντα μιας καταιγίδας, μιας έκρηξης... και η δική σου, πίστεψε με, θα 'ναι ιδιαίτερα δημιουργική... ιδιαίτερα εποικοδομητική... απόλαυσε τούτη την προσωρινή παραίτηση σου λοιπόν και μην ανησυχείς... μη φορτώνεις τον εαυτό σου ενοχές... όλοι το 'χουμε κάνει, όλοι το 'χουμε ανάγκη, το 'χουμε χρειαστεί... κομιστής το σώμα, φθείρετε, υποφέρει, πονά... και τότε έχει ανάγκη ν' αποστασιοποιηθεί, να ξεκουραστεί, ν' αναπαυθεί... άκουσε το... είναι το καλύτερο που 'χεις να κάνεις...

    άλλωστε δες τριγύρω σου, ρίξε μια ματιά κι αβίαστα θα διαπιστώσεις, πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι σε περιβάλουν, όχι μονάχα σε θαυμάζουν... όχι μονάχα σ' αγαπούν... αλλά πιστεύουν σε σένα!!! ξέρω, ηχεί παρωχημένο και δεδομένο γι όλους... είναι όμως έτσι;;; όχι, είμαι απόλυτα πεπεισμένος για αυτό... :)

    δεν το πήρα και προφανώς ούτε 'συ τα τέσσερα δικά μου προχτεσινά... όμως μην ανησυχείς υπάρχουν κι άλλοι δίοδοι μεταξύ μας... ;)

    xxxxxxxxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πω πω ποσες αγνωστες λεξεις στη σειρα!!! Και ειναι ολες για μενα και υποθετω θα κοκκινησω οταν βρω την ερμηνεια τους :):)

    Τις εψαξα :) Δεν ειχες καμια αμφιβολια, ειμαι σιγουρη. Το ομορφη λεξη το "ευπροσηγορος"!!!

    ευπροσήγορος, -η, -ο

    που απευθύνεται σε κάποιον με ευγένεια, όμορφα λόγια και διάθεση προσέγγισης


    ολη αυτη η θετικη ενεργεια ενος ανθρωπου σε μια λεξη!! :)
    Σε ευχαριστω που βλεπεις τοση ομορφια :)

    Αυτο το συγκεκριμενο σωμα-οχημα που κουβαλει εμενα, εχει ταλαιπωρηθει τοσο το δολιο. Δεν εχει δεχτει τον σεβασμο μου χρονια τωρα. Και τωρα αρχισα να του χαιδευω τα μαλλια και να το παρηγορω, λεγοντας του οτι αρχιζω και νιωθω, καταλαβαινω, εκτιμαω :) Κι αρχιζει δειλια κι αυτο να περιμενει καλυτερξη μεταχειριση :)

    Οχι, ποτε δεν πιστευα οτι οι ανθρωποι που μας περιτριγυριζουν μας εκτιμουν και μας θαυμαζουν. Ακομη και για την αγαπη αμφιβαλω, γιατι εχουμε μαθει να δινουμε πολυ ευτελεις ερμηνειες σε ομορφες λεξεις. Εχουμε βαλει εναν ανθρωπο σε καθε κενο μας και ειναι ελαχιστοι οσοι υπαρχουν χωρις να κλεινουν τρυπες, ανοιγοντας απλα παραθυρα να μπει φρεσκος αερας. Αλλη μεγαλη συζητηση. Οι ανθρωποι που μας πλαισιωνουν :)

    Πηρα δυο μειλ "τεστ". Ξαναεστειλα! Δεν μπορει, θα το παρεις αυτη τη φορα!!! Δεν εστειλα στο κυτταρο τωρα. Στο αλλο εστειλα.

    xxxxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. έλα; δεν το περίμενα... :Ρ

    η γλώσσα μας, είναι ένας ανεξάντλητος πλούτος ο οποίος δυστυχώς τείνει να εξαλείφει... να εξαφανιστεί... θεωρώ υποχρέωση μου να την ανακαλύπτω, να τη διαιωνίζω, να την υποστηρίζω, διαρκώς... και γιατί όχι να τη διαχέω, αν κι εφόσον μπορώ μέσα απ' το φλοίσβο του χώρου τούτου...

    κάνεις όμως ένα λάθος εδώ... δε βλέπω εγώ ομορφιά... εσύ και μόνο εσύ τη διαχέεις αυτή!!!...

    θα το πάρω που θα πάει... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος08 Μαρτίου, 2012

    ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, που πηγαίνουμε;;;

    ερώτηση καθημερινή να γίνει μπροστά στον καθρέφτη μας...

    άψογο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. καίρια, ερωτήματα υπαρκτής Ζωής!!!... σ' ευχαριστώ θερμά Dark…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Buen relato !!
    Preguntas eternas..
    Gracias por tu visita
    Saludos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. quizás se contestan a veces, quizás…

    saludos… gracias!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Search

Follow