δίχως τίτλο

kittaro blog



kittaro




μια αδυναμία στη σκιά της, πόσα χαρίσματα άραγε μπορεί να κρύψει; κι αντίστροφα… ένα χάρισμα, πόσες αδυναμίες μπορεί νʼ αποκρύψει, με την παρατεταμένη του εκπομπή, έντονου κι ανέσπερου φωτός… που ʻναι αλήθεια όχι πιο εύκολο, μα πιο συνετό, να ερευνήσει κανείς;;;



άνθρωποι
Μαΐου 7, 2012
7

Σχόλια

  1. Τα χαρίσματα είναι δύσκολο να κρυφτούν...
    Το ίδιο και η σκιά μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ίσως τότε, κάποτε να διακρίνω και κάτι άλλο, εκτός και πέρα απ' αυτή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. i see you... i feel your breeze... and i smile dear friend...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αν ερευνήσει καλά κανείς θα του φανερωθούν και τα δυο.. και αυτή θα είναι η πιο όμορφη εικόνα, γιατί θα καθρεφτίζει την αλήθεια.. η ομορφιά αναδύεται από την αλήθεια, η αλήθεια από την γνώση και η γνώση πηγάζει από τα βάθη του πυρήνα αυτού που ονομάζουμε και είναι το Όλον..

    η σκιά πάντα θα παίζει με το φως για τον παρατηρητή... μα ο παρατηρητής έρχεται η στιγμή που γίνεται ένα με αυτό που παρατηρεί.. ένα η πνοή του με την πνοή του σύμπαντος.. μέσα από την διαδικασία της πνευματικής και ψυχικής ταύτισης, μέσα από την ανταλλαγή καθαρής ενέργειας, αυτού ίσως που ονομάζεται με μία λέξη αγάπη...

    τότε είναι που γίνεται μέρος του παιχνιδιού, το αποδέχεται και το κατανοεί.. τότε είναι που μπορεί πραγματικά να το απολαύσει, να το καθορίσει και την ίδια στιγμή να καθοριστεί από αυτό.. τότε ίσως είναι η στιγμή που και σκιά και φως παύουν να αποκρύπτουν και μόνο φανερώνουν το προαιώνιο τους μυστικό..

    αυτό που πιστεύω γι αυτό είναι μια συνεχής αναδίπλωση προς τα εντός...
    πως κάθε διαίρεση προκύπτει αντιστρόφως από έναν ενωτικό πολλαπλασιασμό...
    κάπως έτσι :)

    χαίρομαι πολύ που βρέθηκα εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το εγκώμιο της σκιάς... οι άνθρωποι, κατά έναν παράδοξο τρόπο, αντιστέκονται στις εκλεκτές και μεγαλοπρεπείς πλευρές της σκιάς τους... περισσότερο επίμονα, απ' ότι κρύβουν τις σκοτεινές πλευρές τους... οξύμωρο; μπορεί...

    και τούτο επειδή, αν κι εφόσον αντιληφθούν ένα διαφορετικό χαρακτήρα, μια διαφορετική δική τους πτυχή... τους αποδιοργανώνει, τους τρομοκρατεί περισσότερο ακόμη κι από διατυπώσεις (όχι διαπιστώσεις) του τύπου "είσαι ανάξιος, άχρηστος" κ.λπ...

    ενίοτε όμως, μέσα από την εμπειρία μιας νόσου π.χ, αποκτούν έντρομοι "ιδιότητες", π' απαιτούνται πρωτίστως για να θεραπευόσουν τον εαυτό τους και κατ' επέκταση για να προσφέρουν τη γνώση αυτή...

    ξέρετε, ανεξάρτητα απ' την αφετηρία του καθενός, η σκιά και το εγώ μ' ένα "σύστημα" σωστού ή λάθους, "καθορισμένα" είναι... μέχρι μια ηλικία φυσικά... έπειτα και πέρα απ' αυτά, ξεκινά η προσωπική διεργασία και η διαδρομή προς την όποια αυτογνωσία του καθενός, που 'ρχεται ν' αποκαταστήσει τις παρωπίδες, τα παρωχημένα, τα στρεβλά και να συμβάλει στην ολότητα της προσωπικότητας...

    ή κάπως έτσι...

    είναι και δική μου χαρά που βρεθήκατε εδώ, αν και τα χνάρια σας, είχαν ήδη αποτυπωθεί σε τούτο το γιαλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ki αν υπάρχουν χαρίσματα που δεν φαίνονται είναι επίτηδες στην άβυσσο χαμένα... εκεί που μόνο λίγοι τολμηροί στ'απύθμενα βουτούν...και ειναι τούτα που πιότερο αξίζει κανείς ν'ανακαλύψει... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Search

Follow